الگوی علّی خود ناتوان سازی تحصیلی در دانشجویان

زمینه و اهداف: هدف پژوهش حاضر آزمون متغیرهای مرتبط با خود ناتوان سازی تحصیلی در بین دانشجویان بود. روش بررسی: جهت انجام پژوهش 305 نفر از دانشجویان (پسر 142، دختر 163)، با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای این تحقیق مقیاس ترس از ارزیابی منفی؛ پرسشنامه جهت گیری اهداف پیشرفت گرایش مدار، پرسشنامه جهت گیری اهداف پیشرفت اجتناب مدار، مقیاس ارزیابی هیجان پیشرفت تحصیلی، مقیاس تعهد تحصیلی، مقیاس فرسودگی تحصیلی، پرسشنامه خود ناتوان سازی تحصیلی بودند. به منظور آزمون الگوی روابط علی خود ناتوان سازی تحصیلی از روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل نسخه 8 استفاده شد. یافته ها: شاخص های پردازش الگوهای مفروض حاکی از آن بود که الگوی پیش بینی نشانگرهای مثبت بهزیستی از طریق ترس از ارزیابی منفی، اهداف پیشرفت، خود ناتوان سازی تحصیلی و هیجانات پیشرفت مثبت، و هیجانات پیشرفت منفی و الگوی پیش بینی نشانگرهای منفی بهزیستی دانشگاه از طریق ترس از ارزیابی منفی، اهداف پیشرفت، خود ناتوان سازی تحصیلی و هیجانات پیشرفت مثبت، با داده ها برازش قابل قبولی داشتند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد مدل علی پیشنهادی روابط ساختاری خود ناتوان سازی تحصیلی توانایی لازم برای پیش بینی خود ناتوان سازی تحصیلی در بین دانشجویان را دارد.